این عدم شناخت اجتماعی، مستقیما به مانعتراشی در مسیر اشتغال افراد نابینا منجر میشود؛ درحالی که بسیاری از این افراد، دورههای تحصیلی و آموزشی لازم را با موفقیت پشتسر گذاشته و شایستگی لازم برای ورود به بازار کار را کسب کردهاند. با این حال، پیشفرضهای نادرست جامعه مانع از جذب آنها در فرصتهای شغلی میشود.
در بُعد معیشت، وضعیت نابینایان به طور مستقیم تحتتأثیر عدم اشتغال قرار دارد؛ زیرا فقدان شغل ثابت و پذیرش اجتماعی، حقوق و درآمد پایداری برای ایشان فراهم نمیآورد. اگرچه باید اذعان کرد که محدودیت بینایی بهطور ذاتی مانع انجام برخی وظایف مختص افراد بینا میشود اما این موضوع نباید به عاملی برای محرومیت کامل از فرصتهای شغلی تبدیل شود. علاوهبر این، وضعیت اقتصادی جامعه، بهویژه در شرایط تورم بالا، بار سنگینتری بر دوش نابینایان میگذارد.
افزایش نرخ تورم مستقیما بر گرانی تجهیزات تخصصی و کمکآموزشی مورد نیاز نابینایان تأثیر میگذارد، امری که تهیه و جایگزینی آنها را برای این قشر، که فاقد درآمد ثابت هستند، بسیار دشوار و در اغلب موارد ناممکن میسازد. لذا، بهبود وضعیت معیشتی مستلزم درک توانمندیها، تسهیل اشتغال و حمایت در برابر افزایش هزینههای تجهیزات ضروری است.